Ready Set Go!!
Morgen (woensdag) vertrekken we naar Manlleu in Spanje. Ditmaal gaan we met 6 leerlingen ter plaatse rond een legende werken. The Serpent of Manlleu > de slang van Manlleu.
Tot zondag!
Begeleiders:
- Peter Coninx
- Karin Heurckmans
- Mieke Van Moll
Leerlingen:
- Stan Bonke 4.10
- Kiara Vandenberk 4.7
- Leen Schildermans 4.2
- Anne De Moore 4.4
- Kathleen Daemen 4. 12
- Veerle Michiels 4.12Woensdag 24 april
We hadden er lang naar uitgekeken, maar woensdagochtend kon ons Spaans avontuur eindelijk beginnen. We moesten al vroeg uit de veren om met het taxibusje naar Zaventem te rijden. De sfeer zat er al goed in. Maar toen... mijn (Kiara's) koffer was te groot en ik moest dus bij betalen. Toch werd mijn humeur alleen maar beter. Bij het opstijgen dacht Kathleen dat ze bijna dood ging maar we landden veilig in Barcelona.
We namen de bus naar het station en moesten toen eerst met de trein naar het centrum van Barcelona. In die trein kwamen we de Duitsers al tegen. Het ijs was meteen gebroken en samen vertrokken we naar Manlleu. Daar stonden onze gastouders ons al op te wachten. Met een bang hartje gingen we met hen mee naar huis. Nu kon het avontuur echt beginnen!!
We namen de bus naar het station en moesten toen eerst met de trein naar het centrum van Barcelona. In die trein kwamen we de Duitsers al tegen. Het ijs was meteen gebroken en samen vertrokken we naar Manlleu. Daar stonden onze gastouders ons al op te wachten. Met een bang hartje gingen we met hen mee naar huis. Nu kon het avontuur echt beginnen!!
Groetjes
Kiara
Donderdag 25 april
Onze eerste schooldag, spannenddddd! Eerst kregen we een rondleiding in de school en daarna kregen we een toneeltje te zien over het sprookje van Spanje: The serpent of Manlleu. Dat is een legende die zich helemaal afspeelt in het stadje waar we verblijven. Vervolgens kregen we een uitgebreid ontbijt met donuts en ananassap. De Spanjaarden ontbijten elke dag op school tijdens de voormiddagpauze om 11u. Toen onze magen gevuld waren, werden we uitgenodigd om de verschillende presentaties rond de ' Serpent of Manlleu" te bekijken. Deze waren allemaal heel goed gelukt! Nadien gingen we naar de Gymzaal waar we kennismakingsspelen deden.
Om 13u30 mochten we even terug naar onze gastgezinnen om te lunchen. Net zoals de Spaanse jongeren, die elke dag allemaal 's middags naar huis gaan voor een warme maaltijd.
Na de middag gingen we weer naar de school voor een geocaching: op zoek naar de diamant van de slang uit het verhaal. De tocht bracht ons langs de schuilplaats van de slang, het huis van de jongen die de diamant gestolen had en het standbeeld van de heilige maagd aan wie de diamant geofferd werd. Op het einde hadden Kiara en Veerle de rekensom als enige opgelost en zo de code ontcijferd om het slot te openen dat Stan had gevonden. Daarna gingen we nog iets drinken met Peter en mister T (Duitse leraar). Toen mochten we de burgemeester ontmoeten in het gemeentehuis. Nadien hebben we nog wat gepraat en Leen en Veerle zijn naar de slang gaan kijken die ze in Manlleu gebruiken om het sprookje na te bootsen. Na een vermoeiende maar leuke dag ging iedereen terug huiswaarts, naar onze Catalaanse thuis.
Om 13u30 mochten we even terug naar onze gastgezinnen om te lunchen. Net zoals de Spaanse jongeren, die elke dag allemaal 's middags naar huis gaan voor een warme maaltijd.
Na de middag gingen we weer naar de school voor een geocaching: op zoek naar de diamant van de slang uit het verhaal. De tocht bracht ons langs de schuilplaats van de slang, het huis van de jongen die de diamant gestolen had en het standbeeld van de heilige maagd aan wie de diamant geofferd werd. Op het einde hadden Kiara en Veerle de rekensom als enige opgelost en zo de code ontcijferd om het slot te openen dat Stan had gevonden. Daarna gingen we nog iets drinken met Peter en mister T (Duitse leraar). Toen mochten we de burgemeester ontmoeten in het gemeentehuis. Nadien hebben we nog wat gepraat en Leen en Veerle zijn naar de slang gaan kijken die ze in Manlleu gebruiken om het sprookje na te bootsen. Na een vermoeiende maar leuke dag ging iedereen terug huiswaarts, naar onze Catalaanse thuis.
Wij en de gastgezinnen
Presentatie serfent of manlleu
Buenas noches ..... bona nit
Buenas noches ..... bona nit
Groetjes
Leen, Kiara en Veerle
Vrijdag 26 april
Vanmorgen vertrokken we om half 9 aan de school voor een daguitstap naar Barcelona. Onderweg in de bus gaf Joan uitleg over de omgeving. Aangekomen in Barcelona bezochten we eerst de Sagrada Familia. Aan deze indrukwekkende kerk van de beroemde architect Gaudi zijn ze al meer dan 100 jaar aan het bouwen. Daarna bracht de bus ons, via beroemde huizen van Gaudi, naar Montjuic. Daar kregen we een schitterend uitzicht over de stad. Met de fotoshoots, de ETT-wave en het Comeniuslied werd onze groep zelf een toeristische attractie. Daarna lunchten we met ons belgengroepje op het strand: hamburgers en pizza. Na het eten zijn we in de zee gegaan... met onze voeten wel te verstaan. Later in de namiddag zijn we naar de Ramblas geweest om iets te drinken en te shoppen. Om acht uur waren we terug in Manlleu.
Het was een heeeeeeeeeeeel leuke dag !
Veel groetjes van Stan en Anne ! (:
Us desitgem el millor! (we wensen jullie het beste - in het Catalaans)
Het was een heeeeeeeeeeeel leuke dag !
Veel groetjes van Stan en Anne ! (:
Us desitgem el millor! (we wensen jullie het beste - in het Catalaans)
Sagrada Familia
Montjuic
Zaterdag 27 april
De eerste dag van het weekend en toch nog zo vroeg opstaan! We moesten immers al om 10 uur paraat staan aan het station van Vic, een mooi stadje vlak bij Manlleu. Het regende pijpenstelen, maar dat verpestte ons humeur niet. Normaal zou er een markt zijn, maar er stonden enkel een paar kraampjes. Een stadsspel stond op het programma, maar alleen de groep van Hongaren (met hun Spaanse gastzus en -broer) had genoeg moed om alles helemaal af te wandelen. Na het stadsspel gingen we een heerlijke warme chocolademelk (of koffie) drinken om ons op te warmen. Daarna hadden we nog even tijd om te shoppen, en dan kwam onze gastfamilie ons weer oppikken.
Na een lunchpauze van ongeveer twee uur, werden we op school verwacht voor de farewellparty: een schitterend afscheidsfeest met dans, muziek en Spaanse hapjes. Het was heel gezellig met alle landen. Muziekinstrumenten werden bovengehaald, we zongen het ETT-lied en maakten heel veel foto's.
Na dit afscheidsfeest was er ook nog feest met optredens van muziek en dans en met nightshopping op het dorpslein in Manlleu. We zagen al onze vrienden die we gemaakt hebben en namen van sommige landen al afscheid, want die zouden we morgen niet meer zien. Om klokslag 12 uur werden er wensballonnen opgelaten. Het was prachtig om al deze lampjes te zien in de lucht.
Kathleen, Anne & Leen.
Zondag 28 april
De dag was aangebroken waar de meesten niet naar uitkeken, namelijk terug naar huis keren. Om 8 uur werden we verwacht aan het treinstation in Manlleu. We namen afscheid van iedereen: onze gastgezinnen, vrienden, leerkrachten...Sommigen onder ons hebben enkele traantjes weggepinkt.
Van Oostenrijk moesten we voorlopig nog geen afscheid nemen, want met hen konden we nog samen naar de luchthaven reizen. Toen we uiteindelijk aankwamen op de luchthaven, hebben we afscheid van de meisjes en de twee leerkrachten van Oostenrijk genomen.
Inchecken duurde erg lang, dus veel tijd om iets te eten hadden we niet meer.
Hasta luego, Espana!
Leen, Anne & Kathleen
We wilden nog niet naar huis!
Manlleu 2013 - beschouwingen
Manlleu is een industriestadje op ongeveer 80 km van Barcelona. Manlleu betekent linkerhand, omdat de plaats links van de rivier Ter ligt. Die rivier is altijd erg belangrijk geweest voor het ontstaan en de ontwikkeling van de stad. Ze staat ook centraal in de legende waarrond we vooral de eerste dag gewerkt hebben. Alle landen hadden vooraf thuis een in een powerpoint een interpretatie gegeven van het verhaal van de gigantische slang. Het was heel interessant om de verschillende benaderingen te zien die jongeren in de zes landen aan het verhaal gegeven hadden. In de namiddag ontdekten we dat de legende echt leeft in de stad: de zogenaamde schuilplaats van de slang aan de rivier uit het verhaal, het oude huis waar de jongeman zich verstopt had, een beeld van de maagd met een deurtje waarachter de diamant zou zitten. Er bestaat ook een lied over de slang, er is een 'feest van de slang' elk jaar.
Voor de leerlingen staan in een uitwisseling twee dingen centraal: de taal en de internationale contacten die ze opbouwen. De taal van de uitwisseling is Engels. Voor onze leerlingen is dat geen probleem: zij kunnen zich goed uit de slag trekken. En hoe meer ze zich op hun gemak voelen bij de anderen, hoe beter dat gaat. Omdat ze in een gastgezin zitten, maken ze ook helemaal kennis met de andere gewoontes. Vooral de lange en late middagpauze op school, waarin iedereen naar huis gaat voor een warme maaltijd, en het erg late avondeten, vroegen wel wat aanpassing. De gewoonte om 's avonds elkaar te ontmoeten op het centrale plein in de stad, was iets waar iedereen met volle teugen van genoot. De cultuur in Spanje is gericht op 'samen'; dan pas valt op hoe veel wij als gezin de neiging hebben op onszelf te zijn (al is het weer hier allicht niet vreemd aan).
Voor leerkrachten stonden voor mij vooral de gesprekken met de andere leerkrachten centraal. Heel interessant hoe het schoolsysteem in andere landen helemaal anders in elkaar kan zitten. De indeling in zes jaar lagere en zes jaar secundaire school bestaat nergens in de andere scholen. De meeste scholen kennen een soort middenschool, voor jongeren van tien tot veertien jaar. Vaak blijft de klassenleraar of een lerarenteam al die jaren bij de klas. Zo loopt de overgang van basis- naar secundaire school veel geleidelijker dan bij ons. In Turkije is er geen onderscheid tussen basis en secundair: daar delen de leerlingen en de leraren speelplaats en lerarenkamer; ze kennen elkaar dus allemaal. Een leraar die muziek en Engels geeft, vertelt hoe hij de twee combineert door jongeren Engelse liedjes te laten zingen. Ze hoeven niet helemaal te begrijpen wat ze zingen, hun Engels gaat er duidelijk op vooruit. Sommige scholen kiezen resoluut voor twee klassenleraren per klas, bij voorkeur een man en een vrouw. Ook examen- en puntensystemen verschillen grondig. Zijn wij de enige regio waar de meeste scholen exacte punten op 100 geven? De meeste landen hebben in elk geval een score met cijfers of letters, wijzend op zeer goed tot onvoldoende.
Wat mij ook erg interesseert is de taalsituatie in Catalonië, en de daaraan gelinkte politieke situatie. De voertaal van de school, Manlleu en de grote regio van Barcelona (tot in Valencia, maar ook in Mallorca) is Catalaans. Migranten uit Zuid-Spanje spreken thuis nog wel Castilliaans, zoals het Spaans eigenlijk heet, en dat is voor iedereen ook de verplichte tweede taal. De meeste mensen noemen zichzelf tweetalig, al zijn er ook die aangeven dat ze zich niet zo vlot uitdrukken in het Spaans. Maar belangrijker is het onafhankelijkheidsstreven van de mensen. Overal hingen Catalaanse vlaggen; bijna aan elk balkon in Manlleu hing er één. Een Catalaanse vlag is al een statement op zich, maar de meeste hadden nog een extra ster ten teken van de strijd voor onafhankelijkheid. De situatie lijkt wel wat op die van Vlaanderen, maar het leeft echt bij de mensen. Anderzijds: de crisis slaat hard toe in Spanje, ook in Catalonië, en daarom vinden sommigen het toch onverstandig om nu voluit voor onafhankelijkheid te gaan.
Maar onze leerlingen waren hier niet zo mee bezig. Zij hadden veel plezier en genoten van de internationale contacten. Ik vond het geweldig om te zien hoe zij hoe langer hoe meer de gangmakers waren van de sfeer met de hele groep. Iedereen zong en danste mee, als onze leerlingen met iets begonnen. Of: de Belgische ambassadeurs in Europa.
Voor de leerlingen staan in een uitwisseling twee dingen centraal: de taal en de internationale contacten die ze opbouwen. De taal van de uitwisseling is Engels. Voor onze leerlingen is dat geen probleem: zij kunnen zich goed uit de slag trekken. En hoe meer ze zich op hun gemak voelen bij de anderen, hoe beter dat gaat. Omdat ze in een gastgezin zitten, maken ze ook helemaal kennis met de andere gewoontes. Vooral de lange en late middagpauze op school, waarin iedereen naar huis gaat voor een warme maaltijd, en het erg late avondeten, vroegen wel wat aanpassing. De gewoonte om 's avonds elkaar te ontmoeten op het centrale plein in de stad, was iets waar iedereen met volle teugen van genoot. De cultuur in Spanje is gericht op 'samen'; dan pas valt op hoe veel wij als gezin de neiging hebben op onszelf te zijn (al is het weer hier allicht niet vreemd aan).
Voor leerkrachten stonden voor mij vooral de gesprekken met de andere leerkrachten centraal. Heel interessant hoe het schoolsysteem in andere landen helemaal anders in elkaar kan zitten. De indeling in zes jaar lagere en zes jaar secundaire school bestaat nergens in de andere scholen. De meeste scholen kennen een soort middenschool, voor jongeren van tien tot veertien jaar. Vaak blijft de klassenleraar of een lerarenteam al die jaren bij de klas. Zo loopt de overgang van basis- naar secundaire school veel geleidelijker dan bij ons. In Turkije is er geen onderscheid tussen basis en secundair: daar delen de leerlingen en de leraren speelplaats en lerarenkamer; ze kennen elkaar dus allemaal. Een leraar die muziek en Engels geeft, vertelt hoe hij de twee combineert door jongeren Engelse liedjes te laten zingen. Ze hoeven niet helemaal te begrijpen wat ze zingen, hun Engels gaat er duidelijk op vooruit. Sommige scholen kiezen resoluut voor twee klassenleraren per klas, bij voorkeur een man en een vrouw. Ook examen- en puntensystemen verschillen grondig. Zijn wij de enige regio waar de meeste scholen exacte punten op 100 geven? De meeste landen hebben in elk geval een score met cijfers of letters, wijzend op zeer goed tot onvoldoende.
Wat mij ook erg interesseert is de taalsituatie in Catalonië, en de daaraan gelinkte politieke situatie. De voertaal van de school, Manlleu en de grote regio van Barcelona (tot in Valencia, maar ook in Mallorca) is Catalaans. Migranten uit Zuid-Spanje spreken thuis nog wel Castilliaans, zoals het Spaans eigenlijk heet, en dat is voor iedereen ook de verplichte tweede taal. De meeste mensen noemen zichzelf tweetalig, al zijn er ook die aangeven dat ze zich niet zo vlot uitdrukken in het Spaans. Maar belangrijker is het onafhankelijkheidsstreven van de mensen. Overal hingen Catalaanse vlaggen; bijna aan elk balkon in Manlleu hing er één. Een Catalaanse vlag is al een statement op zich, maar de meeste hadden nog een extra ster ten teken van de strijd voor onafhankelijkheid. De situatie lijkt wel wat op die van Vlaanderen, maar het leeft echt bij de mensen. Anderzijds: de crisis slaat hard toe in Spanje, ook in Catalonië, en daarom vinden sommigen het toch onverstandig om nu voluit voor onafhankelijkheid te gaan.
Maar onze leerlingen waren hier niet zo mee bezig. Zij hadden veel plezier en genoten van de internationale contacten. Ik vond het geweldig om te zien hoe zij hoe langer hoe meer de gangmakers waren van de sfeer met de hele groep. Iedereen zong en danste mee, als onze leerlingen met iets begonnen. Of: de Belgische ambassadeurs in Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten