Project meeting 1: Hongarije: Pècs

Voor we op uitwisseling naar Hongarije vertrekken!

We hebben afgeteld. Nog tien dagen, nog een weekje..

Nu komt onze eerste uitwisseling wel heel kortbij. Nog twee nachtjes slapen…

We zijn wat zenuwachtig maar ook heel benieuwd. Gaan we elkaar verstaan? Zijn dat sympathieke mensen? Valt mijn gastgezin mee? Is het daar erg koud? Ga ik dat eten wel lusten?

Zoveel vragen, zoveel verwachtingen…

We zijn er klaar voor. Het wordt een unieke ervaring.

Saskia, Ruby, Alwin en Mitchell hebben al contact gelegd met hun gastbroer of –zus.

Nog twee nachtjes slapen en ze zien elkaar ‘in ’t echt’!

Hongarije, here we come !

woensdag 14 november

Vandaag zijn we vertrokken naar Hongarije. Voordat we met de bus naar Eindhoven gingen, zijn onze klasgenoten ons nog komen uitzwaaien, wat wel lief was.
We vertrokken met een beetje vertraging, omdat onze taxi later was. Onderweg werden we nog gecontroleerd door de Nederlandse politie. Spannend!!!

Eenmaal op het vliegveld aten we onze lunch op en gingen we naar de gate. Ik vond de controlepost best wel raar, maar we zijn er zonder problemen doorgekomen. Voor mij was het al jaren geleden dat ik nog eens gevlogen had. Het was dus best wel spannend. Een uur en zoveel minuten later stonden we in Boedapest, waar onze chauffeur op ons stond te wachten.

Na een 2 uur durende rit, met een pauze om een snack op te pikken en te tanken, kwamen we aan in het hotel waar onze gastgezinnen stonden te wachten. In het begin was het nogal ongemakkelijk omdat ze niet zo geweldig Engels kunnen en het voor ons een vreemde stad was. (Pécs is best wel een indrukwekkende stad.)

Toen hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn we onze eigen weg gegaan naar de gezinnen. Ikzelf verblijf bij Adél Kiss, een 14 jaar oud meisje. Ze woont bij haar mama in een klein appartementje, best gezellig. Ik heb via Skype nog contact gehad met mijn mama en mijn broer. Adél en ik hebben ook nog even gepraat (met grote moeite) en daarna zijn we gaan slapen

Groetjes van Saskia

donderdag 15 november

Vandaag begon de dag al vroeg. We moesten om 8 u. naar onze nieuwe school samen met onze broer/zus. In de kennismakingsles hebben we alle andere landen leren kennen o.a Oostenrijk, Turkije, Duitsland, Spanje,... Het was heel leuk om al die verschillende talen te horen en we probeerden er wat van op te pikken. Na de samenkomst kregen we een filmpje te zien over de typische gebouwen en dingen hier in Hongarije. Na het filmpje voerden de leerlingen van de school een heel leuk toneelstukje op i.v.m het verhaaltje 'The devil and the witch'.

Na het toneeltje hebben we nog een spelletje gespeeld met de andere landen en toen zijn we gezellig samen in een restaurantje dicht bij school gaan eten. Na de lunch zijn we met de andere leerlingen en leerkrachten naar het planetarium gereden. Het was een heel indrukwekkend uitzicht en interessante uitleg. De gebouwen zijn hier heel groot en vooral heel mooi!

Natuurlijk hebben we de leerlingen van de andere landen en van Hongarije ook beter leren kennen en dat viel reuze mee. Ik denk dat we er een paar goede vrienden bijhebben.
We verheugen ons al op de komende dagen en leuke momenten die nog zullen komen :)

Veel groetjes en kusjes uit Hongarije!

Groetjes van Ruby

vrijdag 16 november

Vrijdag zijn we de dag gestart met een zoektocht doorheen Pèsc. We werden gegidst door een leerkracht uit de school. Bij belangrijke gebouwen of pleinen hielden we halt. Daar stonden oudleerlingen van de school ons telkens op te wachten. Ze hadden dan een kleine opdracht voor ons: een kwis, raadsels oplossen, iets zoeken,... Als we de opdracht juist hadden volbracht kregen we meteen een prijs, een lokale lekkernij. De stad Pècs bleek een hele mooie stad te zijn, met het ene mooie gebouw na het andere.

In de namiddag waren er twee workshops, een creatieve en een kookworkshop. Ruby ging koken: een chocoladeballetje en een groentekoekje. Heel lekker. De anderen maakten met dopjes mooie schilderijen van de gebouwen die we gezien hebben.

Die namiddag kwam ook de lokale tv op bezoek. Een Duitse collega-student mocht uitleg geven.

De leerkrachten hadden een vergadering over de komende meetings.

Alwin en Co.

zaterdag 17 november

Afgesproken op school om te vertrekken naar de heuvel van Nagyharsony , plaats waar de legende zich afspeelt. Daar moesten we de Duitse legende zoeken tussen de sculpturen, het leek een beetje op Stonehenge.
We konden het niet laten om de heuvel te beklimmen samen met onze buitenlandse vrienden, keiiiii vettt !!!

Nadien bezochten we een typisch Hongaars kuuroord (de bron van ‘the devil and the witch’) . De mensen kunnen er relaxen en medicinale baden nemen, massages ... Helaas konden wij alleen toekijken. Hiervoor komen we zeker nog ooit terug! Wat we wel mochten proeven was bronwater. Het smaakte een beetje naar rotte eieren. Yakkessss !!!!

In de namiddag zijn we gaan schaatsen met heel de bende . De schaatsbaan was buiten, iets wat wij niet kennen. Het was fantastisch, iets om nooit te vergeten! Plots beseften we dat het onze laatste avond was bij onze gastgezinnen. We werden in de watten gelegd, lekker eten en drinken en een beetje gekken.

Ik wist niet dat je in zo een korte tijd zo een goede band kon opbouwen en zo veel goede vrienden leert kennen. Hopelijk vrienden voor het leven! Kuszunum sepen families, school en Hongarije!

Alwin en Co.

zondag 18 november

De dag begon hectisch: inpakken, verzamelen in hotel 'Palinatos' om daar afscheid te nemen van de gastgezinnen. Het afscheid was emotioneel en moeilijk, er werden veel familiefoto's gemaakt en er werd veel geknuffeld. Mijn Hongaarse mama had 's morgens nog "ash"-koekjes gebakken. Het is een Hongaarse traditie wanneer een kind uit het gezin vertrekt, de mama koekjes bakt op een vuur met assen. Het brengt hem of haar dan geluk.

Hier en daar werd een traantje weggepinkt, e-mailadressen en mobile-nrs werden uitgewisseld: WE'll KEEP IN TOUCH!

Gelukkig wachtte er ons nog een dagje Budapest, samen met onze Duitse vrienden uit Kassel. Op weg naar een nieuwe stad, een nieuw avontuur. Na een lange busrit checkten we in, in hotel 'Basilica'.
We waren allemaal onder de indruk van Budapest, een beeldschone stad, indrukwekkend, zo groot en mooi!

Omdat we nog niet op de kamers konden, maakten we een wandeling door de stad, over de Donau van Buda naar Pest, een fantastisch Parlementsgebouw, het Vissersbastion, the Castle,........onderweg verloren we mevr. Mertens op de tram. Gelukkig zijn er GSM's!We bezochten nog vlug een kerstmarkt en maakten veel plezier samen met de Duitsers!

Toen we moe maar voldaan terugkwamen in het hotel, zetten we alle spullen op de kamers en vertrokken naar een restaurantje een paar straten verder, waar we ook met de Spanjaarden afgesproken hadden. Samen met de hele bende hebben we lekker gegeten; Alwin werkte zelfs 3 Pizza's naar binnen(!)

Nadien hebben we nog een mooie avondwandeling gemaakt:"Budapest by night'. Er brandden wel duizenden lichtjes, awesome! We liepen over de Kettingbrug die ons aan de andere kant van de Donau bracht en weer terug.

Toen we terug aan het hotel aankwamen, namen we afscheid van de Spanjaarden, wensten de Duitsers een goede nachtrust en vertrok team België alleen op ontdekkingstocht door de stad. We gingen samen nog wat drinken en gingen toen doodop naar bed. Onze laatste nacht in Hongarije.... morgen terug naar België. Wat is de tijd snel gegaan! Het was een fantastische ervaring!!!

VISZLAT, tot ziens!

Mitchell

maandag 19 november

Na een verkwikkende nachtrust en een stevig ontbijt wachtte ons een laatste karwei: inpakken volgens 'Ryanair'- normen. Onze koffers werden dus efficiënt volgepropt.

We werden uitgezwaaid door de Duitsers en een taxi bracht ons naar de luchthaven. Op het vliegtuig werden alle belevenissen nog eens opgehaald.

Na een vlotte reis werden we op school verwelkomd door directie, leerkrachten en onze ouders. Hongarije met een rijke cultuur, een onverstaanbare taal, een grote gastvrijheid, waar we toffe contacten legden met leerlingen uit zes andere Europese landen:

HET WAS EEN ONVERGETELIJKE ERVARING!

Hongarije: Conclusie

MET LEERLINGEN NAAR HET BUITENLAND, MOET DAT?

we hebben tijdens die 5 dagen onze leerlingen zien groeien in zelfstandigheid, flexibiliteit en zelfvertrouwen,

ze leggen contacten met jongeren uit andere landen en durven hierbij Engels te praten,

ze maken kennis met andere culturen, andere gewoontes, andere levensomstandigheden,

ze leren reizen en reizen om te leren,

ze genieten en ontdekken,

ze dragen zorg voor elkaar,

ze stellen vragen, willen bijleren, tonen interesse voor zaken waarvoor ze in klassikaal verband misschien hun neus zouden ophalen.